همیشه یه بهانه ای هست

همیشه از یه تماس کوچیک که کامل بهمم میریزه تا معضل بزرگ و جهانی به اسم کرونا .که باعث میشه از استرس تنگی نفس بگیرم

you know im nurse

اصلا خودمو نمیخام اگه به خودم نیام از خودم متنفر میشم این روزا از خودم فرار میکنم که از خودم نپرسم چی شد برنامه ات چی شد بهش عمل نکردی حتی دیگه شرمم میشه برنامه ریزی کنم . هلاکم هلاک بدقولیام .هلاک ناتوانیام همش فک میکنم نمیتونم .

چه رویای قشنگی دارم اگه بشه براستی که بزرگترین دستاورم در زندگی خواهد بود

اگه به خودم نیام مثله ده سالی که با بی برنامگی رفت پیر میشم ومیمیرم و هیچ کاری نکردم درست مثل آیدین کتاب سمفونی مردگان با این تفاوت که قعطعا من بدترم چون اون خونوادش و مخصوصا پدرش زندگیشو تغییر و نابود کرد اما من خودم

یعنی واقعا من اینقدر کوچیکم که چک پروفایلهای دیگران رو به رویای مهاجرت ترجیح میدم

اره الان واقعیت وجودی من اینه

اینستاگرامم رو از روی گوشیم پاک کردم که فقط یک بار در روز چکش کنم اونم بخاطر اینکه الان کلاس زبانم انلاین شده و شاید استاد استوری بزاره

تلگرامم هم همینطور از روی گوشی پاک خواهم کرد الان پاک نکردم چون باید روی سیستم نصب کنم بعد حذفش کنم

17 اسفند ماه-1398


مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها